środa, 13 grudnia 2017

SPECTRUM. LEONIDY // NANNA FOSS




        Dwójka nowych uczniów. Tajemniczy artefakt. Wielkie bum i nadprzyrodzone zdarzenia. To pokrótce opis fabuły tej książki. Jednak opowiadać o niej można dużo, bo być może akcja nie pędzi jak szalona, ale dzięki temu mamy czas rozgościć się w tej szalonej rzeczywistości, gdzie niemożliwe chyba nie istnieje.
 

Nadchodzi horror vacui. Taką dziwną i nieco szaloną informację przekazuje grupce młodych osób staruszka na ulicy. Czym jest to tajemnicze horror vacui i skąd niewidoma kobieta wiedziała, że to oni? Tego nie wiadomo, ale już na samym początku wiemy, że ta książka nie będzie o typowym ziemskim życiu młodzieży.

Główną postacią w tej książce jest Emi, 15 latka jest trochę zamknięta w sobie, jest nieśmiała i z całą pewnością dużo wie o świecie, a przynajmniej o tym, który otaczał ją do tej pory. Ma przyjaciela, niewidomego Albana, który mimo że nie widzi świata, świetnie odczuwa go innym zmysłami. Potrafi ocenić humor przyjaciółki, wyczuwa obecność poszczególnych osób, a wkrótce wiele więcej. Paczkę uzupełnia brat Albana - Linus, szkolny geek, który o kosmosie wie sporo. Początkowo akcja toczy się wokół normalnego, codziennego życia nastolatków- szkoła, znajomi, nauka. Aż do momentu, gdy w szkole pojawia się tajemnicza dwójka.

Według mnie jeśli chodzi o bohaterów to właśnie rodzeństwo - Noa i Pi ratują tę książkę, to oni są czynnikiem zapalnym do akcji, pchają pozostałych do wychodzenia poza swoje utarte ścieżki. Są wyraziści, od początku gdy tylko pojawiają się w książce przy okazji pierwszego dnia w szkole pokazują swoje charakterki. To dzięki Noa i jego zawieszce dzieją się zdarzenia, które najłatwiej określić pozaziemskimi. Ponadnaturalna siła sprawia, że nasi bohaterowie zyskują niesamowite zdolności, o których nigdy im się nie śniło.

Przenoszenie obiektów bez ich dotykania, rozniecanie ognia bez krzesiwa czy powoływanie do życia przedmiotów za pomocą rysunku? Szalone zdolności, ale to one ubarwiają książkę i sprawiają, że fabuła jest zaskakująca i bardzo ciekawa, nawet dla nieco starszego już czytelnika. Bo grupą docelową dla tej książki są osoby w wieku przybliżonym do naszych bohaterów. Ale mi udało się wciągnąć w historię tej grupki młodych osób, która próbuje dociec co spowodowało zmiany w ich organizmach, skąd te magiczne moce i w jaki sposób można je kontrolować. Na ich drodze staje szalony i trochę dziwny dorosły, który może być kluczem do ich zagadki, a z całą pewnością jest po części odpowiedzialny za ich przemianę.

Najsłabszy punkt? Narracja z perspektywy mało wyrazistej bohaterki, która nie bardzo wie czego chce. Nie jest zbyt szalona, a wręcz nerwowa. Według mnie nie był to najtrafniejszy z wyborów, ale może zmienię zdanie podczas lektury kolejnych części, młodzi bohaterowie ewoluują w książkach i nabierają pewności siebie, charakteru.

Moja srocza część osobowości jest zachwycona okładką. Jest dość ciemna, czyli to raczej nie mój typ, ale jakoś wzroku od niej oderwać nie mogę. I jak na takiego grubaska, bo liczy ponad 500 stron, grzbiet po lekturze zachował swoją pierwotną formę!

Leonidy to wprowadzenie do serii, a przynajmniej mam taką nadzieję. Dużo tutaj ogólnikowych informacji o bohaterach, ich relacjach i historii ich relacji. To ważne w kontekście dalszych ich losów, ale może być nużące dla czytelnika. Mi udało się jakoś bezboleśnie przejść przez tę książkę, chociaż nie porwała mnie ona zbytnio. Chętnie jednak poznam dalsze losy bohaterów. Myślę, że kolejne części będą bardziej dynamiczne, a przynajmniej mam taką nadzieję, bo ostatnie 150 stron zapowiada obiecującą kontynuację.

2 komentarze:

  1. Dużo słyszałam już o tej książce i chętnie wyrobię sobie o niej własne zdanie. ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To najlepsze wyjście! Ja czekam z niecierpliwością na kolejną część, mam nadzieję że będzie bardziej zaskakująca :)

      Usuń