Katherine Rundell rozkochała mnie w swojej twórczości już po przeczytaniu książki Dachołazy. Ta młoda autorka wie, jak w prostej opowieści przemycić wielką dawkę emocji, głębie i życiową mądrość.
Wilczerka to opowieść o odważnej Fieodorze, która pędzi przez zaśnieżoną i niebezpieczną Rosję, by uratować swoją matkę, która została schwytana przez armię rosyjską. Skąd władza dowiedziała się o istnieniu kobiety i jej bojowniczo nastawionej do życia córki? Fieo z matką opiekują się niechcianymi na dworach wilkami, pozwalają im się przystosować na nowo do życia na wolności, w dzikich warunkach. Istnieje przesąd, że nie wilków nie wolno zabijać, dlatego dotychczasowi właściciele, którzy rozczarowali się zachowaniem zwierząt, lub po prostu znudzili się ich zachowaniem odsyłają do takich osób jak Fieodora i jej matka.
Fieo to jedna z odważniejszych bohaterek, o których przyszło mi czytać. Nie jest przyzwyczajona do opuszczania swojego domu, a mimo to w obliczu tragedii i spalenia jej domu, postanawia w towarzystwie swoich wilków udać się w nieznane. Przyświeca jej piękny cel - ocalić matkę. Fieo nie przywykła także do kontaktu z obcymi, a w trakcie swojej podróży pozna wiele nowych osób, którym będzie musiała zaufać.
To zdecydowanie książka o poznawaniu samego siebie i przekraczaniu własnych granic. Porusza także temat miłości i przyjaźni, której nie są w stanie zniszczyć okrutne decyzje władzy, strach i zima.
Co różni ją od Dachołazów? Jest z całą pewnością brutalniejsza,mroźniejsza, a momentami nawet przerażająca. Pokazuje czytelnikowi rozwarstwienie społeczne, życie polityczne Rosji oraz cały przekrój charakterów. I co najważniejsze - to, że dzieci mają głos!
To jedna z tych książek przez które się płynie, delikatnie, strona po stronie, aż do zakończenia, końca tej pięknej wycieczki i ... chce się więcej. Nie mogę się więc doczekać kolejnej książki autorstwa Katherine. Poradnia K tuptam nogami!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz