WRÓBELEK Z KOŚCI // ZANA FRAILLON

        Książka ta niesie z sobą najpiękniejsze słowa o szczęściu, jakie do tej pory udało mi się przeczytać w mojej czytelniczej karierze. I są one wyjątkowe, bo wplecione w pełną smutku, bolesnych przeżyć dotykających małego chłopca. Bo nawet w takim miejscu, Subhi potrafi cieszyć się z codziennych małych promyków, wieczornych spotkań z dziewczynką z zewnątrz i niewielkich skarbów podsyłanych mu rzekomo przez Tatę.

Głównym bohaterem książki Wróbelek z kości jest Subhi, urodzony w obozie dla uchodźców dziewięć lat temu chłopiec. Nie zna innego świata poza obszarem wydzielonym z cywilizacji. Mieszka tam wraz z siostrą - Queeny i mamą, która niestety nie jest czynną postacią w książce, jej stan zdrowia pogarsza się. Chociaż chłopiec często myśli, że to taka zabawa, że mama nie jest głodna, że po prostu odpoczywa. Subhi to wesoły jak na zaistniałe warunki chłopiec, który umila sobie życie w obozie opowiadaniami, które serwuje mu mama lub tymi, które sam jest w stanie sobie przypomnieć. Wyobraźnia, to łódź ratunkowa dla chłopca. A tę ma wypełnioną pięknymi obrazami. W nocy imaginuje o morzu, rozgrzanej do czerwoności ziemi, w ciągu dnia prowadzi dialogi z kaczorkiem, gumową kaczuszką, która staje się jego towarzyszem w tym nieciekawym miejscu. Subhi nie zna jednak innego świata, jego rzeczywistość zaczyna i kończy się na obozie, codziennym racjonowaniu żywności i podziałach na różne podwórka. Jego świat to ograniczenia, zachowywanie zasad i niewychylanie się zbytnio przed szereg.

Ważnym motywem książki jest także oczekiwanie ojca, który jest gdzieś w świecie i według Subhiego z całą pewnością wkrótce wróci. Wyobraźnia pozwala mu na wykreowanie rytuału, według którego fala, żywioł, Nocne Morze przynosi mu małe skarby od taty. Gdzie jest i co robi, to tajemnica książki, która rozwiązuje się dopiero na ostatnich kartkach.

Jego świat ulega jednak lekkiej rewolucji, gdy pewnej nocy, podczas gdy wszyscy w obozie już śpią pojawia się w nim dziewczynka. Jimmie jest dzieckiem z zewnątrz, rudowłosą pół sierotą, bo straciła matkę. Ma wolność, ojca, bezpieczny dom, chodzi do szkoły, brakuje jej jednak bardzo matki i umiejętności czytania. Tak, to boli ją chyba najbardziej, bo mama kochała czytać i Jimmie chciałaby móc dzielić ze wspomnieniem matki tę umiejętność. I tak Subhie, żyjący w zamknięciu poznaje swoją przyjaciółkę, dzięki której świat nabierze nieco więcej realności i normalności. Ich spotkania toczą się wokół czytania opowiadań mamy i pysznych uczt.

To smutna książka o tym, że dla rodziny Subhiego zabrakło miejsca w normalnym świecie. Bo są uchodźcami, ludźmi którymi nikt się nie interesuje. Nie bardzo mogę określić jednoznacznie swoje stanowisko w tej sprawie, nie po przeczytaniu tej książki. Bo obrazuje ona życie wewnątrz miejsca, które nie powinno istnieć. A z drugiej strony boję się ich inności, kultury, która tak bardzo różni się od nas. Studia kulturoznawcze nakreśliły mi wiele przypadków, w których następowała asymilacja i dwa różne kulturowo ludy mogły ze sobą współżyć na co dzień. Skonstuowani jednak jesteśmy tak, by obawiać się inności, mimo zaciekawienia trzymamy się na dystans. Wróbelek z kości pokazuje świat uchodźców z innej perspektywy, ze środka i to nie jest przyjemny punkt widzenia. Ale zmiany muszą dokonać się na wyższym szczeblu. Poza tym to książka o sile przyjaźni, wyobraźni i mimo wszystko o sile rodziny. Te trzy elementy sprawiają, że życie dla Subhiego jest dużo łatwiejsze, chociaż nadal nieprzyjemne i różniące się od życia nas, ludzi którzy posiadają wolność i mają swoje miejsce na świecie.

Wróbelek z kości to kolejna propozycja od Wydawnictwa Poradnia K dotąd mi nieznanego. Ale po przeczytaniu tej książki oraz Dachołazów śmiało mogę stwierdzić, że warto zapoznać się z wydawanymi przez nie książkami!

Za możliwość przeczytania książki dziękuję